لیل الدرک

باید درک کرد. خیلی از چیزها را باید در این لحظات درک کرد. یک لحظه هم کافی است برای درک کردن٫ برای علامه‌ی دهر شدن. فقط گوشه ی چشمی به ما کند هر یک جهان می شویم.

کافی است لحظه ی آن گونه که لایق‌ش است تصورش کنیم. مغز و دل با این عظمت را بیهوده که نیافریده. درست است از یک میلیاردمش نیز استفاده مفید نمی کنیم ولی فقط یک لحظه سعی کنیم تا جایی که نزدیک است بوی سوختن دل و مغزمان درآید (که همان یک میلیارد تقسیم بر دو خودمان می شود) فقط تصورش کنیم. به اندازه دل و مغز کوچک و ناچیز خودمان کوچکش کنیم و در وهم خود بگنجانیمش. بدون بعد. بدون زمان. بدون مکان.

جهان چه بیش از این دارد؟!